Artur Grottger : portret Konstantego

Zawartość chwilowo niedostępna

Rozkład jazdy z 1944

O zmianie nazewnictwa stacji kolejowych w okupowanej przez Niemców Polsce, pisałem już w wątku Krosniewice, Kroßwitz, Kranzwerder . 

Tym razem prezentuję rozkład kolejowy z 1944 roku.  

Pierwszy rozkład relacji Kranzwerder - Kroßwitz - Brunnstad czyli Ostrowy - Krośniewice - Ozorków.

Drugi rozkład relacji Dobben - Boningen - Kroßwitz czyli Dobre - Boniewo - Krośniewice.

Pierwszy pociąg

Pierwszy pociąg wąskotorowy dotarł do Krośniewic w grudniu 1914 roku (czytaj więcej Rok 1914 : kolej w Krośniewicach ). Natępnie wojska niemieckie budowały linię kolejową dalej, w kierunku południowym.

Załączona fotografia pochodzi (zgodnie z opisem) z lutego 1915 roku. W tle widoczny jest mur od krośniewickiego cmentarza.

Jeśli posiadają Państwo archiwalne zdjęcia z Krośniewic, proszę o kontakt.

Pocztówka ze Szwajcarii

Kolejna pocztówka z mojej kolekcji.
Wydana w Szwajcarii, zakupiona we Francji. Kartka bez obiegu.
Na odwrocie :
Attente de croisement a Krzewie (km 35) sur Krosniewice - Ozorkow centralny (long.40 km) 16.5.1979

Krośniewice czy Ostrowy ?

Zawartość chwilowo niedostępna

Poezje Konstantego Gaszyńskiego

"Poezje" Konstantego Gaszyńskiego zostały wydane w Paryżu w 1844 roku.

Poeta w wierszu p.t."Pamiątce Artura Zawiszy" opisuje okoliczności pojmania Artura Zawiszy w lasach krośniewickich.

 Fragment :

"Lecz inny głos cię wzywał, inna myśl wabiła,

Bo i Polska ci matką i kochanką była.

Oręż błysnął w twej dłoni, oręż co śmierć niesie.

Z którym poznał się Moskal w Krośniewickim lesie."

O schwytaniu Artura Zawiszy pod Krośniewicami pisałem w 2013 roku w wątku Artur Zawisza ps. Czarny.

Gen. Mieczysław Ryś - Trojanowski

Generał Mieczysław Ryś - Trojanowski - urodzony 21.10.1881 roku w Krośniewicach (akt urodzenia umieściłem w metrykach). Był synem Szymona Trojanowskiego, powstańca styczniowego z Krośniewic (czytaj o nim więcej ). Zamordowany w obozie koncentracyjnym w 1945 roku w Mauthausen. 

Służył w Legionach Polskich w trakcie I wojny światowej, dowodził oddziałem w wojnie polsko - bolszewickiej 1920 roku. Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku przedostaje się na Węgry, gdzie działa w konspiracji współpracując z Armią Krajową. Po aresztowaniu przez Niemców w 1944 trafia do obozu Mauthausen.

Wielokrotnie odznaczany m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Złotym Krzyżem Zasługi. 

Cmentarz wojskowy

Krośniewice. Fotografia pocztówkowa z 1914 roku

Mogiła poświęcona 83 niemieckim i 14 rosyjskim żołnierzom poległym w listopadzie 1914 roku, czyli w okresie "operacji łódzkiej", która przebiegała m.in.przez okoliczny teren. Była to jedna z największych i najkrwawszych bitew I wojny światowej, w której zginęło łącznie około 200 tys. żołnierzy. 

Mogiła znajdowała się prawdopodobnie na krośniewickim cmentarzu, lecz obecnie nie ma już po niej śladu.

Do wynajęcia we wsi Błonie

Ogłoszenie prasowe z 1872 roku, informujące o możliwości wynajęcia budynków we wsi Błonie w dobrach krośniewickich. W budynkach tych dotychczas mieściła się fabryka tytoniu i tabak. O słynnym tytoniu krośniewickim wspominałem w wątku Tytoń Krośniewicki.

Szarytki

Szarytki-przykładowe zdjęcie/źródło gosc.pl

Siostry Szarytki - czyli Zgromadzenie  Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Po wojnie do Krośniewic zostały sprowadzone przez ówczesnego proboszcza, księdza prałata Wacława Bielawskiego.

Na przełomie lat 50 i 60 ubiegłego wieku, w Krośniewicach były 3 siostry, które mieszkały przykościelnym budynku (później dom katechetyczny, aktualnie dom kościelnego). Do roku 1964 siostry Szarytki nosiły habit z charakterystycznym kornetem (czepkiem) widocznym na przykładowym zdjęciu.

Opiekowały się zakrystią i prowadziły działalność charytatywną w naszej parafii. Według zachowanych wspomnień, siostry zakonne były w Krośniewicach do 1979 roku (?), choć niewykluczone, że nie były to już siostry szarytki a siostry z innego zakonu.

p.s. Dzięki doskonałej pamięci czytelników udało się odtworzyć, iż te trzy siostry zakonne to były : Irena, Maria i Regina. 

Młyn na Poznańskiej

Młyn motorowy na ulicy Poznańskiej (dawniej Kłodawskiej) został wybudowany około 1912 - 1913 roku i aktualnie jest najstarszym (choć nieczynnym) młynem w Krośniewicach. W latach 20 rozbudowany o drugie piętro a w kolejnej dekadzie dobudowano trzecie piętro. W okresie międzywojennym właścicielami młyna była rodzina Jakubiaków.

Zobacz też Młyn Cegłowskiego  oraz Młyn Rembielińskiego.

Tytoń "Krośniewicki"

Popularny tytoń krośniewicki powraca na rynek. Ogłoszenie z drugiej połowy XIX wieku.

"Szydłem i kropidłem"

Zysław, to pseudonim Zygmunta Kisielewskiego, pisarza, działacza PPS, współredaktora pisma socjalistycznego "Robotnik", ojca znanego współcześnie Stefana "Kisiela" Kisielewskiego. Poniższy fragment zatytułowany "Patrjotyzm arystokratyczny" odnosi się do Krośniewic i opisuje rodzinę Rembielińskich.

"W Kutnowskiem leży miasteczko Krośniewice. Zasię pod Krośniewicami leży sobie mająteczek Błonie hr. R...Zasię w tych Błoniach leży piękny park a w pięknym parku piękny pałac o 35 pokojach. Wszystkie te cuda są własnością hr. R....

Ale onże hrabia posiada oprócz tych cudów jeszcze brylanty i synka. Gdy nadszedł okres wojny, gorący ojczaszek pomyślał jakby tu patrjotycznie "zadekować" zarazem brylanty i synka. Wpadł tedy na wykwintny arystokratyczny pomysł, by brylanty ocalić przed niebezpieczeństwem wlania ich do polskiego skarbu, oraz synka przez niebezpieczeństwem obrony ojczyzny. I oboje tzn. brylanty i syna, wysłał do Poznania. Aliści w Poznaniu przychwycono syna z brylantami. Syn dostał podobno w skórę, zaś brylanty zapewne oddano do skarbu....

W dni straszliwego niebezpieczeństwa 18 i 19 sierpnia 1920 roku r. w Błoniach rozkwaterował się szwadron zapasowy 13-go pułku ułanów. Aliści patriotyczni jak wszyscy prawie nasi arystokraci, hrabiostwo R. uznali że do 35 pokoi mogą przyjąć tylko jednego oficera. Inni oficerowie, oraz żołnierze musieli szukać sobie kwatery po norach i po żydowskich dziurach miasteczka Krośniewice. Stało się to zaś nie tylko celem ochrony 35 pokojów przed wielece znużonym żołnierzem, ile z racji zasadniczej, gdyż zdaniem p.hrabiny, wojsko polskie to "bada i że lepiej było za czasów niemieckich i dawnych czasów rosyjskich". To też tej bandzie nie wolno było wypić nawet szklanki jaśniepańskiego mleka. A to nie tyle z wrodzonego naszej arystokracji i plutokracji skąpstwa ile z dbałości o jaśniepańskie pieski  i kotki.

Jest bowiem w tym pałacu mnóstwo kotków i piesków. Każdy z nich ma specjalną nianię, która go karmi, chodzi z nim na przechadzki, układa do łóżeczka itp.Nad wszystkiemi nianiami wszystkich kotków i piesków jest nad-niania, która ma w czułej opiecej całą hrabiowską psiarnię i kociarnię.

Teraz już zrozumiecie dlaczego żołnierz polski nie mógł wyspać się pod jaśniepańskim dachem i pić jaśniepańskie mleko. Puchy, pierzyny, jedwabie, śmietanki, drób i wszelkie delikatesy były dla jśnie państwa i dla jaśnie pańskich psów, kotów, nianiek i ober- nianiek. Żołnierz, gorejący od lat w gniu walk w obronie jaśnie panów musiał spać na ziemi albo kątem u handełesa w miasteczku.

Nie ulega wątpliwości, że ten zapał patrjotyczny dziedziców w Błoniach zwiększył jeszcze bardziej ducha odporu i siły wśród naszych ułanów.

Tak nas przynajmniej jeden z nich zapewniał....."

"Szydłem i kropidłem. Wybór małych felietonów z Robotnika"
Zysław (Zygmunt Kisielewski)
Warszawa 1921-1922 Wyd. Księgarnia Robotnicza

Krosniewice, Kroßwitz, Kranzwerder

Notatka prasowa z 18 maja 1943 roku, zamieszczona w okupacyjnej niemieckiej gazecie, opisująca zmianę nazewnictwa krośniewickich stacji kolejowych.

Dotychczasowa stacja Krośniewice (współcześnie Ostrowy), położona wzdłuż trasy Włocławek - Kutno zmieniła nazwę na Kranzwerder. Położony obok niej przystanek wąskotorowy zmienił nazwę na Kranzwerder - Schmalspur (wąskotorowy). Stacji położonej o 8 kilometrów w mieście Krośniewice zmieniono nazwę na Kroßwitz Stadt. Natomiast stacja kolejowa Krzewie, położona przy trasie Koło - Kutno zmieniła nazwę na Kroßwitz i Kroßwitz - Schmalspur (wąskotorowy).


Przypominam mój tekst z 2012 roku Krośniewice ( Kroßwitz), lata 1943/1945 oraz z 2013 roku Stacja w którym omawiałem poszczególne krośniewickie stacje kolejowe.

Młyn Cegłowskiego

Młyn Alfreda Cegłowskiego - wybudowany w latach 20 ubiegłego wieku przy ulicy Łęczyckiej, funkcjonował od 1928 roku. W 1939 roku, wraz z okupacją Polski, młyn przejmują Niemcy. Po wojnie właściciel go odzyskuje, lecz nie na długo. Tuż po wojnie, komuniści na blisko pół wieku, przejmują własność prywatną w ramach tzw. upaństwowienia. 

Czytaj też Młyn Rembielińskiego

Witraż Hrabiny

Jeden z witraży w kościele krośniewickim

O budowie obecnego krośniewickiego kościoła wspominałem już wielokrotnie. Wcześniej opisywałem m.in. poświęcenie kamienia węgielnego w 1866 roku (zobacz Kamień węgielny), zaprezentowałem pamiątkowy medalik z 1872 roku (zobacz Medalik z 1872), czy opis kościoła z 1887 roku (zobacz Kościół w Krośniewicach) oraz wiele innych.

Tym razem powracam do budowy świątyni prezentując kolejny mało znany fakt, a mianowicie osobiste malowanie witraża przez żonę Aleksandra Rembielińskiego.

Choć aktualnie nie posiadam zdjęcia konkretnie tego witraża, to przedstawiam opis jego powstania :

Dziedziczka (Pelagia Rembielińska) sprowadziła wzory rysunkowe (za które 1000 franków zapłaciła) z Paryżą od p.Steinhelt'a, na okna kolorowe, jakimi nowy kościół ozdobić zamierza. Pelagia Rembielińska wspólnie  z p. Janem Wincentym Puzyną (artystą malarzem na szkle). wykonała jedno z 10ciu okien, które przyozdobiły kościół. Wykonała okno z 6-ciu części złożone, przedstawiające Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny, Św. Łukasza i Św. Jana Ewangelistę.

Chorąży Jan Zwierzchowski

Jan Zwierzchowski urodzony w 1902 roku w Kajewie, gmina Błonie, powiat kutnowski.

Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej 1920 roku, następnie służył w Korpusie Ochrony Pogranicza a we wrześniu 1939 roku stacjonował na granicy polsko - litewskiej. Internowany a następnie został zesłany wgłąb Rosji Sowieckiej. Gdy w wyniku porozumienia polsko - sowieckiego powołano Armię Polską wraz z armią Andersa w 1942 roku opuścił ZSRS. Walczył m.in. pod Monte Cassino. Został wielokrotnie odznaczony (Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i inne). Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie jak wielu naszych żołnierzy pracował fizycznie w browarze.  Zmarł w 1989 roku.

źródło oraz więcej informacji : armiaandersa.pl

Młyn Aleksandra Rembielińskiego

Historyczne ogłoszenie prasowe 

Przed świętami Wielkanocnymi roku 1861 oddano w Krośniewicach młyn parowy. Siłę młyna, czyli jego możliwości zmielenia, przy machinie parowej 20 konnej, oceniano na 24 tys. korcy (staropolska miara rolna) rocznie tj. 2000 korcy na miesiąc. Planowano również urządzić składy w okolicznych miastach: Kutnie, Kłodawie, Lubieniu. Dodatkowo przy młynie urządzono na sposób angielski piekarnię, dzięki której Krośniewice i okolica miały codzienny dostęp do świeżego chleba i bułek.

Stacja - okupacja

                     
                             Okupacja niemiecka i stacja kolejowa Krośniewice (obecnie Ostrowy).

Alexander - nabożeństwo w Krośniewicach

Podpis Aleksandra Rembielińskiego

Aleksander Rembieliński - dziedzic dóbr Krośniewice, syn Rajmunda Rembielińskiego.

Urodzony w 1820 roku w Warszawie (zobacz metrykę).

Poślubił Pelagię z Zamoyskich (czytaj Zaślubiny w Hamburgu).

Zmarł w 1872 roku. Niewiele wiadomo na temat jego śmierci. Dlatego tym razem przytaczam notkę prasową z 1872 roku, opisującą nabożeństwo żałobne w Krośniewicach, w której wskazana jest dokładna data jego śmierci.

Krośniewice, dnia 17 lutego 1872 roku

Wiadomość o śmierci ś.p. Aleksandra Rembielińskiego dziedzica dóbr Krośniewice z przyległościami i kolatora parafji, zmarłego w Warszawie dnia 14 lutego r.b., przejęła wszystkich miejskich mieszkańców i włościan dotkliwym smutkiem. Z tego powodu za staraniem miejscowego proboszcza księdza Szmidla i administratora dóbr Krośniewice p. Midouszewskiego, odprawionem zostało w dniu dzisiejszym we wszystkich kościołach w majętności zmarłego dziedzica znajdujących się, żałobne nabożeństwo. Podczas nabożeństwa w Krośniewicach odprawionego, chór amatorów muzyki pod przewodnictwem p.Syrewicza, wykonał ważniejsze ustępy z "requiem" Nocha i Sznabla. Poczem miejscowy proboszcz ks. Szmidel, w krótkiej ale z rozrzewnionego serca pochodzącej przemowie, wygłosił ważniejsze zasługi i cnoty zgasłego dziedzica i kolatora. Pojęli to dobrze mieszkańcy miasta, licznie na to nabożeństwo zgromadzeni, gdyż ich dobrobyt był zawsze głównym wspaniałomyślnego dziedzica celem, a szczera, ogólna modlitwa ich, była tej prawdy niezaprzeczalnym dowodem.

Poza powyżej wymienionymi wpisami o Aleksandrze Rembielińskim, opisywałem również "jego" pałacyk w Warszawie (zobacz Pałacyk Rembielińskiego), a także o budowie kościoła, którego był kolatorem (zobacz Kamień węgielny).

A wszystkie wpisy dotyczące Rembielińskich przeczytasz wybierając kategorię postów - Rodzina Rembielińskich

M. Brandys - Kozietulski i inni

"Kozietulski i inni" to opublikowana w 1967 roku książka Mariana Brandysa, która opowiada o losach szwoleżerów (Kozietulskiego i innych) w epoce wojen napoleońskich.

Tak Marian Brandys opisywał jak powstała książka a raczej, kto go do jej napisana zainspirował :

"Stało się to w Krośniewicach pod Kutnem, w gościnnym mieszkaniu - muzeum pana Jerzego Dunin - Borkowskiego, właściciela słynnych na cały kraj zbiorów historycznych.

Do owej wizyty w Krośniewicach dowódca szarży somosierskiej był dla mnie tylko figurą retoryczną w trwającym od wieków sporze o "kozietulszczyznę" (...). Kiedy magister Borkowski położył przede mną na stole pięć zielonych teczek z korespondencją prywatną sławnego kawalerzysty i zaproponował mi wykorzystanie ich do celów literackich - moim pierwszym odruchem było zdumienie graniczące z przestrachem. (...) Lektura korespondencji krośniewickiej wprowadziła mnie ponownie w czasy tak dobrze znane memu pokoleniu z popularnych powieści dla młodzieży.

Marian Brandys

"Kozietulski i inni"

Warszawa 1997

Mapa kolejowa (1919)

Kopia fragmentu mapy kolejowej z 1919 roku. Widoczna jest wąskotorowa linia kolejowa Dobre - Krośniewice - Stryków a także odnogi kolejki cukrowni Ostrowy do Dzierzbic, Opiesina i Straszkówka.
Bardzo cenna mapa pokazująca jak rozległa była to linia kolejowa, choć już skrócona o odcinek Mątwy - Dobre.


czytaj też wpis  Rok 1914 : kolej w Krośniewicach i kolejki cukrowni Ostrowy  oraz pozostałe w kategorii kolej wąskotorowa 

Pociąg (1934)

W 2014 roku opisywałem w wątku Made in Krośniewice powstanie w Krośniewicach w 1934 roku, pierwszego w Polsce i najszybszego w Europie wagonu motorowego. 

Ówcześnie zaprezentowałem niezbyt wyraźne zdjęcie tego wagonu. W związku z tym, że to cenne wydarzenie, zarówno dla Krośniewic jak i środowiska kolejowego, to zdecydowałem się na publikację takiej niewyraźnej kopii, aby mimo wszystko przybliżyć czytelnikom to ważne wydarzenie z historii krośniewickiej kolei.

Tym razem powracam do budowy w Krośniewicach tego wagonu. Wszedłem w posiadanie lepszej jakości zdjęć pochodzących z jazdy próbnej w 1934 roku. Fotografie zostały zrobione w Jerzmanowo i Włocławku

Zachęcam do śledzenia ekrosniewice.pl, gdyż tutaj znajdziecie Państwo wyjątkowe ciekawostki i nigdzie wcześniej nie publikowane wydarzenia z historii Krośniewic. 

Referendum unijne (2003)

Oryginalna karta do głosowania, która jest w moim posiadaniu, z obwodowej komisji w Krośniewicach odnośnie referendum unijnego w czerwcu 2003 roku.
Dokument historyczny, choć mam nadzieję, że wobec coraz większych i bezczelnych nacisków unijnych urzędników i polityków na suwerenne narody, to sama UE niebawem stanie się historycznym tworem.

Kartka jubileuszowa

Kartka pocztowa wydana z okazji 100 rocznicy kolei wąskotorowej Mątwy - Stryków 1914 - XII - 2014.

Poczta Polska, Grudzień 2014, Nakład 500 szt.
więcej o wąskotorówce przeczytasz w kategorii kolej wąskotorowa

Kopalnie krośniewickie

W notatce zatytułowanej Odkrycie węgla, opisałem historię z końca XIX wieku o odkryciu węgla w Krośniewicach i okolicy. Fala entuzjazmu oraz wielkie plany jakie wiązano z tą inwestycją, dotychczas pozostawała mało znanym faktem z historii Krośniewic. 

Wielu okolicznych właścicieli ziemskich wiązało nadzieje z tymi poszukiwaniami. Przypomnę, że Konstanty Rembieliński miał już wybrane nazwy dla planowanych trzech swoich kopalń. Do poszukiwań zamówiono też specjalne świdry hydrauliczne aż z Düsseldorfu. Natomiast łódzcy fabrykanci snuli już plany, odnośnie budowy linii kolejowej z Łodzi do Krośniewic, celem dostarczania krośniewickiego węgla dla łódzkiego przemysłu.   

Cóż więc się stało, że nie oglądamy widoku szybów kopalnianych w Krośniewicach ?

Po pierwsze, węgiel znaleziony w trzech studniach wierconych na terenie dóbr Krośniewice, okazał się mniej wartościowy niż ten z Zagłębia Dąbrowskiego. W odkrytych pokładach, na głębokości 190 stóp, odkryto lignit, choć dobrego gatunku, to jednak nieopłacalny w wydobyciu. Znaleziony węgiel pochodził z oddzielnych gniazd węglowych a nie z rozległych pokładów. Natomiast gniazda rudy żelaza okazały się na poziomie takim samym, jak w pozostałych regionach kraju.

Po drugie, dalsze poszukiwania zawieszono z powodu procesu jaki zarząd dóbr Krośniewice prowadził z cukrownią Ostrowy. Wyjaśnienie co było powodem tego procesu, to już zadanie dla zawodowych lokalnych historyków. Być może w archiwach zachowały się dokumenty odnośnie tego kopalnianego sporu.

Nadzieje, jakie wiązano z poszukiwaniami węgla, miały odzwierciedlenie w relacjonowaniu tych poszukiwań w prasie warszawskiej i łódzkiej. Entuzjazm temu towarzyszący wynikał z nadziei na "przewrót" w wydobyciu węgla i rudy żelaza w kraju.

Książka telefoniczna (1939)

Kto w 1939 roku posiadał telefon i jaki miał numer ? Pod jakim adresem mieszkał ? Te ciekawe informacje znajdziemy w książce telefonicznej wydanej na rok 1939.
Wiele z tych osób opisywałem już na moim blogu m.in. aptekarza Władysława Dunin Borkowskiego; księdza Feliksa Katuszewskiego; występuje tutaj Feliks Karpiński właściciel majątku Kotków, więc przypominam mój wpis o ministrze Stanisławie Karpińskim; Stanisław Konecki to twórca spółdzielni mleczarskiej oraz ostatni dziedzic Krośniewic Andrzej Rembieliński.  

Zaślubiny w Hamburgu

Za datę ślubu Aleksandra Rembielińskiego z Pelagią Zamoyską przyjmuje się rok 1853. Taka data pojawia się na wielu tablicach i drzewach genealogicznych. Nigdzie jednak nie spotykamy potwierdzenia tego faktu w dokumentach (metrykach).

Tym czasem dotarłem do artykułu informującego o uroczystości ślubnej jaka odbyła się w Hamburgu w październiku 1854 roku. Czyli rok później od przyjętej daty ślubu.

Dnia 11 b.m. odbył się w Hamburgu obrzęd zaślubin Aleksandra Rembielińskiego, dziedzica dóbr Krośniewice w powiecie Gostyńskim, guberni Warszawskiej, z panną Pelagią hrabianką Zamoyską, drugą z kolei wychodzącą za mąż w tym roku córką hrabiego Konstantego i Anieli z książąt Sapiechów hrabiostwa Zamojskich.

Zatem wydaje mi się, że przy braku wiarygodnych źródeł potwierdzających datę ich ślubu w 1853 roku, w ślad za powyższą notatką prasową możemy przyjąć datę ich ślubu jako 11 października 1854 r.

Nowe epitafium

Epitafium / foto ekrosniewice.pl

W styczniu 2014 roku opublikowałem wpis dotyczący księdza Katuszewskiego (czytaj Ksiądz Proboszcz). Wpis ten dotychczas jest jednym z popularniejszych na mojej stronie. 

W grudniu ubiegłego roku (2015) opisywałem epitafium znajdujące się w kruchcie krośniewickiego kościoła poświęcone dwóm księżom: Katuszewskiemu oraz Jaźwińskiemu (czytaj Epitafium).

Teraz wypada zaktualizować te informacje, gdyż obecnie w miejscu opisywanej tablicy epitafijnej znajduje się nowa, poświęcona wyłącznie Ks. Katuszewskiemu (widoczna na zdjęciu).

Cieszą zmiany w krośniewickim kościele. Cieszy większe uhonorowanie (poprzez dokument, zdjęcie) Proboszcza Katuszewskiego. Trochę szkoda, że przy tej zmianie "ginie" drugi kapłan - Konstanty Jaźwiński, dla którego na starej tablicy było miejsce a na nowej już nie ma. A był to kapłan pod którego wpływem blisko sto lat temu (na początku lat 20 ubiegłego wieku), marjawici z okolic Krośniewic masowo powrócili do Kościoła Rzymskokatolickiego.

Aniela Zamoyska

Notatka prasowa informująca o śmierci w Krośniewicach Anieli z Książąt Sapiehów Hrabiny Zamoyskiej.

Informował o tym Kurjer Warszawski w 1855 r.

Czytaj też wcześniejszy wpis pochodzący z ksiąg krośniewickiej parafii Metryka Hrabiny

Dąb katyński

Akcja sadzenia Dębu Pamięci została zorganizowana w ramach programu "Katyń...ocalić od zapomnienia" :
"Celem programu "Katyń ...ocalić od zapomnienia" jest uczczenie pamięci Bohaterów Zbrodni Katyńskiej a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci narodu poprzez posadzenie 21.857 Dębów Pamięci. Każdy Dąb upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze lub Charkowie, według zasady jeden Dąb jedno nazwisko." - See more at: http://www.ekrosniewice.pl/2015/04/zbrodnia-katynska-stanisaw-kodymowski.html#sthash.rHSBFjVl.dpuf

Akcja sadzenia Dębu Pamięci została zorganizowana w ramach programu "Katyń...ocalić od zapomnienia" :
"Celem programu "Katyń ...ocalić od zapomnienia" jest uczczenie pamięci Bohaterów Zbrodni Katyńskiej a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci narodu poprzez posadzenie 21.857 Dębów Pamięci. Każdy Dąb upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze lub Charkowie, według zasady jeden Dąb jedno nazwisko." - See more at: http://www.ekrosniewice.pl/2015/04/zbrodnia-katynska-stanisaw-kodymowski.html#sthash.rHSBFjVl.dpuf

Akcja sadzenia Dębu Pamięci została zorganizowana w ramach programu "Katyń...ocalić od zapomnienia" :
"Celem programu "Katyń ...ocalić od zapomnienia" jest uczczenie pamięci Bohaterów Zbrodni Katyńskiej a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci narodu poprzez posadzenie 21.857 Dębów Pamięci. Każdy Dąb upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze lub Charkowie, według zasady jeden Dąb jedno nazwisko." - See more at: http://www.ekrosniewice.pl/2015/04/zbrodnia-katynska-stanisaw-kodymowski.html#sthash.rHSBFjVl.dpuf

Akcja sadzenia Dębu Pamięci została zorganizowana w ramach programu "Katyń...ocalić od zapomnienia" :
"Celem programu "Katyń ...ocalić od zapomnienia" jest uczczenie pamięci Bohaterów Zbrodni Katyńskiej a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci narodu poprzez posadzenie 21.857 Dębów Pamięci. Każdy Dąb upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze lub Charkowie, według zasady jeden Dąb jedno nazwisko.

źródło o akcji http://www.katyn-pamietam.pl/

W 2010 roku społeczność krośniewickiego liceum posadziła Dąb Pamięci poświęcony pamięci Stanistawa Kodymowskiego oraz  Tadeusza Wolina. W 2011 roku w Piasecznie (woj.lubelskie) posadzono Dąb Pamięci poświęcony pamięci urodzonego w Krośniewicach Wacława Szatkowskiego.

Pomimo ubiegłorocznych zapowiedzi, dotychczas nie został upamiętniony, urodzony w Krośniewicach major Zenon Wypychowski.