Krośniewice - "polska przyszłość"

W 1929 roku powołano do życia Towarzystwo Komunikacji Autobusowej. Pierwsza linia turystyczna uruchomiona została 25 maja 1929 roku i biegła z Poznania do Warszawy a podróż obejmowała 2 stacje turystyczne : Łowicz - reklamowany jako polski folklor, "polska przeszłość" oraz Krośniewice - reklamowane jako wzorowe gospodarstwo rolne, "polska przyszłość". W ten sposób zachęcano do podróży autobusowej i odwiedzenia Krośniewic - "gdzie zwiedza się wspaniale utrzymany park i wzorowe gospodarstwo przemysłowo - rolne."

A dziś czym można zareklamować i zachęcić do odwiedzenia Krośniewic ?


Opracowanie : krosniewice.blogspot.com na podstawie prasy codziennej z 1929 roku.

Zdzisława Dunin Borkowska de domo Bacciarelli

Marcello Bacciarelli (1731-1818) autoportret

Zdzisława Dunin Borkowska z domu Bacciarelli (1884 - 10.03.1970)  - praprawnuczka Marcella Bacciarellego  nadwornego malarza króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

O.Budrewicz w 1963 roku wspominał  : W jednej z wysokich i dość mrocznych izb starej oberży w Krośniewicach wiodłem długą rozmowę z panią Zdzisławą Dunin Borkowską, de domo Bacciarelli, w prostej lini praprawnuczką Marcella. (...) Swoistego uroku tej rozmowie dodawało dość dziwne nakrycie głowy pani Zdzisławy, coś pomiędzy szlafmycą a rogatywką, malownicza czapeczka, którą można jeszcze niekiedy zobaczyć w dbających o tradycje domach na prowincji.

Krośniewice, grób Zdzisławy Borkowskiej

Zdzisława Dunin Borkowska - żona krośniewickiego farmaceuty Władysława Dunin Borkowskiego oraz matka Jerzego - kolekcjonera, twórcy krośniewickiego muzeum.

Rajmund Rembieliński

Rajmund Rembieliński

Rajmund Hiacynt Rembieliński (1775 - 1841), syn Stanisława i Marianny z Łączyńskich. Poślubił 15.02.1797 roku Agnieszkę Opacką, dziedziczkę dóbr krośniewickich. W wyniku rozwodu, Rembieliński został właścicielem dóbr Krośniewice. W 1819 roku poślubił Antoninę Weltz z którą miał dwóch synów : Eugeniusza i Aleksandra.







R. Rembieliński był m.in. Marszałkiem Sejmu Królestwa Polskiego, prefektem Departamentu Płockiego (starosta), Prezesem Komisji Województwa Mazowieckiego (wojewoda). Twórcą (ojcem) przemysłowej Łodzi. Zasłużony także dla Zgierza, Płocka, Łęczycy, Ozorkowa, Gostynina.

Pałac Rembielińskich w Krośniewicach

On, jak i jego potomkowie, syn Aleksander, wnuk Konstanty Władysław, prawnuk Andrzej Konstanty to kolejni właściciele Krośniewic.

Pomnik ku czci Poniatowskiego

Rembieliński wystawił w Krośniewicach pierwszy na ziemiach polskich pomnik upamiętniający Józefa Poniatowskiego (czytaj Prywatny pomnik )

Rajmund Rembieliński jest bohaterem powieści "Kawaler Różanego Krzyża" .

Został pochowany w Jedwabnem, lecz jego grób nie zachował się do naszych czasów.

Więcej informacji o Rembielińskich będzie ukazywało się na tym blogu w kategorii rodzina Rembielińskich .

Kamień węgielny

foto : własne

Notatka prasowa, opisująca poświęcenie węgielnego kamienia pod nowy kościół w mieście Krośniewicach 15 sierpnia 1866 roku.

Miasto Krośniewice w Powiecie Gostyńskim w punkcie zetknięcia się kilku traktów szosowych położone, w terrytoryum swojem posiadające Fabrykę tytoniu i cygar, Młyn parowy, Bióro Urzędu Pocztowego, oraz 5 wiorst odległą Fabrykę cukru Ostrowy ze stacyą tegoż nazwiska na kolei żelaznej Warszawsko - Bydgoskiej, w okazałe gmachy ciągle wzrasta, a ludność parafii widocznie się wzbogaca.

Dotychczasowy kościół parafialny drewniany od roku 1700 istniejący, ani miejscowości, ani potrzebom duchownym parafian odpowiedzieć nie mógł. Dziedzic miasta i wsi przeważnie tą parafią składających Aleksander Rembieliński i jego małżonka Pelagia z hrabiów Zamojskich, postanowili wraz z parafianami, i miejscowości i potrzebie duchownej parafii, zadość uczynić w wybudowaniu nowej świątyni.
Dzień 15 sierpnia jako tytuł Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny dawnej i nowej świątyni, przeznaczono na położenie węgielnego kamienia. Władza duchowa do tego aktu wydelegowała Jks. Kanonika Łasickiego Proboszcza z Dąbrowic, który poprzedzony bractwami z światłem i chorągwiami, nadto otoczony duchowieństwem i zwierzchnikami władz Gostyńskiego powiatu tudzież massami ludu, udał się na miejsce rozkopanych fundamentów; przed rozpoczęciem obrzędu na ubraną w dywany i kwiaty ambonę, wszedł Jks. Celebrans a przejęty sam ważnością przedmiotu, tak prosto, zrozumiale i serdecznie przemówił o trwałości katolickiego kościoła na kamieniu, którym jest Chrystus, wspartego, że słuchacze nauczeni i zbudowani odeszli.
Po ukończeniu obrzędu, Komitet budowy kościoła zaprosił przybyłych gości na ten cel przygotowanej w jednym z gmachów miejscowych; gdzie w czasie obiadu Komitet wniósł toast za zdrowie Najjaśniejszego Cesarza Aleksandra II, następnie Dziedziców, a w końcu parafian; przy wyjściu zaś ugoszczeni podali sobie ręce, aby rozpoczęte dzieło jak najspieszniej doprowadzić do końca i że tak przy pomocy Bożej, dobrych chęciach parafian i gorliwości budowniczego powiatn stanie się - potwierdza postęp robót coraz widoczniejszy.
W końcu nadmienia się, że budujący kościół jest w stylu gotyckim, którego projekt sporządził budowniczy gubernialny p. Franciszek Tournelle.

Pisownia oryginalna; Gazeta Warszawska z 1866 roku

Metryka Hrabiny

Zawartość chwilowo niedostępna